برون‌گرایی و خطای نتیجه‌گیری

در مقاله قبلی بررسی یک موضوع جدید را شروع کردیم و در مورد «خطای نتیجه‌گیری» در تیپ‌های شخصیتی صحبت کردیم. بهتر است قبل از مطالعه این قسمت که ادامه‌ بخش نخست است، قسمت اول این مقاله را مطالعه کنید.

در قسمت قبلی گفتیم که شناختن تیپ شخصیتی در کنار همه مزایایی که می‌تواند برای ما به همراه داشته باشد، ممکن است ما را به دام «بهانه‌جویی» بیاندازد، به طوری که ما همه‌ نقاط ضعف بالقوه‌ای که ممکن است داشته باشیم را با توجیه و تفسیر کمرنگ کنیم و در اصل چشم‌مان را روی واقعیت ببندیم. در انتهای قسمت قبل، در مورد بهانه‌های رایجی که ممکن است افراد درون‌گرا به آن متوسل شوند صحبت کردیم.

در این قسمت می‌خواهیم بهانه‌های رایج ترجیح برون‌گرایی را با هم بررسی کنیم.

۲-ترجیح برون‌گرایی و بهانه‌های رایج برون‌گراها

بهانه رایج اول

چون برون‌گرا هستم و در ذهنم حک شده که من، مثل همه برون‌گراهای دیگر، انرژی ذهنی‌ام را از دنیای بیرون به دست می‌آورم. پس مدام خودم را در موقعیت‌های اجتماعی و دورهمی با دوستان قرار می‌دهم، هر کسی را در هر جایی می‌بینم، به هر بهانه‌ای که شده سر صحبت را با او باز می‌کنم که مبادا بر خلاف تصور خودم از برون‌گرایی رفتار کرده باشم. از طرفی مدام سر خودم را با جلسات کاری و باشگاه رفتن با دوستان و کوهنوردی دسته جمعیِ آخر هفته گرم می‌کنم که مبادا انرژی‌ام کم شود و خدای ناکرده افسردگی بگیرم!

نتیجه‌ می‌شود این‌که سه هفته است قرار است مادر مریضم را به دکتر ببرم اما وقت نکرده‌ام، مدت‌هاست قول داده‌ بودم پسر کوچکم را به شهر بازی ببرم اما به هر حال برون‌گرا هستم و وقت سرخاراندن ندارم!

[box type=”info” radius=”3″]برون‌گرایی این مجوز را به ما نمی‌دهد که آنقدر سرمان را شلوغ کنیم که نزدیک‌ترین افراد زندگی‌مان را فراموش کنیم.

بهانه رایج دوم

مسافرت و تفریح و دورهمی و جلسات و خلاصه هر نوع گردهمایی، فقط «گروهی» و «دسته‌جمعی»اش به من می‌چسبد! اصلا اگر در یک بیرون‌گردی ساده، اکیپ ده-پانزده نفره همیشگی‌مان نباشند به من خوش نمی‌گذرد! نتیجه‌ی این بهانه‌جویی هم این می‌شود که گاهی اوقات فرصت گفتگوهای ناب یک‌به‌یک با دوستانم را از دست می‌دهم. فرصت مسافرت‌های دو نفره (یا حتی تک نفره) را از خودم دریغ می‌کنم، با این بهانه که این‌ها به من انرژی لازم را نمی‌دهد!

به بهانه این‌که برونگرا هستید خودتان را از لذت هم‌نشینی‌ در جمع‌های کوچک و گفتگوهای عمیق و یک‌به‌یک محروم نکنید. تعادل مناسبی بین گستردگی روابط و عمق روابطتان با دیگران ایجاد کنید و مطمئن باشید هر دو به کارتان خواهد آمد.

بهانه رایج سوم

شاید یکی از نیازهای هر انسانی- فارغ از این‌که تیپ شخصیتی‌اش چیست و فارغ از این‌که درون‌گراست یا برون‌گرا- این باشد که زمانی را برای خلوت و تنهایی و گذراندن وقت با خودش کنار بگذارد. گم شدن در هیاهوی روزمرگی، ما را از رسیدن به حالِ درونمان غافل می‌کند.

ما نیاز داریم هر چند وقت یک بار، بدون واسطه، با خودمان رو در رو شویم. ارزش‌هایمان را مرور کنیم، دستاوردهایمان را اندازه بگیریم، اشتباهات احتمالی‌مان را بررسی و در صورت لزوم اصلاح کنیم و مهم‌تر از آن نیاز داریم آرام بنشینیم و صلح و یکپارچگی درونی‌مان را تقویت کنیم. همه این‌ها نیازمند زمانی شخصی و به دور از هیاهوست.

[box type=”info” radius=”3″]شاید این نکته را با صدای بلند‌تری باید به برون‌گراها گفت.

اگر برون‌گرا هستید، قدر زمان‌هایی که با خودتان خلوت می‌کنید را بدانید و هر چند وقت یکبار به خودتان برگردید و ارزش‌هایتان را مرور کنید.

حالا به چند راهکار ساده برای غلبه بر بهانه‌جویی‌های رایج در میان برون‌گراها توجه کنید:

ارتباطتان را با دوستان قدیمی و چندساله‌تان حفظ کنید

همه ما تجربه این را داشته‌ایم که بسیاری از دوستی‌هایمان که زمانی هم پر از صفا و صمیمیت بوده، به دلایل مشخص و با گذر زمان کمرنگ شده و رفته‌رفته دیگر سراغی از دوستان قدیمی‌مان نگرفته‌ایم. شاید بعضی از این کمرنگ‌ شدن‌ها طبیعی باشد. اقتضای سن، تغییر موقعیت‌ها، تغییر محل زندگی و موارد مشابه دیگر.

اما برون‌گراها ممکن است کمی بیشتر در معرض این باشند که گاهی اوقات، به شروعِ روابط جدید توجه بیشتری نشان دهند، تا حفظ دوستی‌های گذشته.

در نتیجه برای حفظِ دوستی‌های ارزشمندِ قبلی‌تان تلاش کنید و هر چند وقت یکبار، سراغی از دوستان و آشنایان قدیمی بگیرید. آن‌ها را به منزلتان دعوت کنید و قرارهای گروهی و دورهمی با آن‌ها بگذارید. مسلما، روزی می‌رسد که این دوستی‌ها ارزشمندیشان را برای شما آشکار خواهند کرد.

با اعضای خانواده و آشنایان نزدیکتان زمان بگذرانید

همان‌طور که قبلا هم اشاره کردیم، خودتان را به این طرز فکر محدود نکنید که چون برون‌گرا هستید، پس حتما انرژی ذهنی شما فقط از جمع‌های شلوغ و پر جمعیت تامین می‌شود. برنامه‌ریزی کنید و با اعضای خانواده (که طبیعتا تعدادشان از اکیپ‌های دوستانه کمتر است) هم وقت بگذارید. با فرزندانتان صحبت کنید، به سراغ پدر و مادرتان بروید و با همسرتان قرارهای دو نفره بگذارید.

خلاصه این‌که سعی کنید برای همه دوستان و آشنایان نزدیکتان به طور متعادل وقت صرف کنید.

زمان‌های مشخصی را در هفته به خلوت‌گزینی و درون‌نگری اختصاص دهید

بر خلاف عقیده‌ای که به غلط رایج شده، برون‌گراها هم نیاز به زمان‌هایی برای خلوت و تنهایی دارند و برای کم کردن تنش‌های روزمره، لازم است هر چند وقت یکبار زمان‌های مختصر تنهایی را تجربه کنند. مراقب باشید مشغولیت‌های دنیای بیرون شما را از رسیدگی به دنیای درون غافل نکند.

در قسمت‌های بعدی این موضوع را ادامه خواهیم داد و در مورد خطاهای شناختی رایج در بقیه ترجیحات هم صحبت خواهیم کرد.