چطور یک ESFJ می‌تواند در کمک‌رسانی به دیگران حد و مرز بگذارد؟

مطالب پیشنهادی:

تیپ‌های شخصیتی MBTI
1396/04/06

۱۷۶۱

شخصیت شناسی mbti

زمان تقریبی برای مطالعه این مقاله: ۵ دقیقه

در قسمت قبلی مبحث مهمی را آغاز کردیم و به این موضوع پرداختیم که چرا بعضی تیپ‌های شخصیتی گاهی آن قدر در کمک کردن به دیگران پیش می‌روند که نیازها و اولویت‌های خودشان را نادیده می‌گیرند.

گفتیم اگرچه این مسئله عمومی است و هر کس- فارغ از تیپ شخصیتی‌اش- ممکن است میل زیادی به کمک کردن به دیگران داشته باشد، اما به هر حال در تقسیم‌بندی‌های تیپ‌های شخصیتی این ویژگی در برخی تیپ‌ها پررنگ‌تر است.

از جمله به تیپ شخصیتی ESFJ اشاره کردیم و گفتیم این تیپ روحیه کمک‌رسان و بخشنده‌ای دارد و افراد با این تیپ دوست دارند یاری‌رسان دیگران شوند.

در ادامه گفتیم که در صورتی که این تیپ در این مسئله افراط کند و بخواهد بیش از اندازه به نیازهای دیگران توجه کند، ممکن است مشکلاتی برای خودش و ارتباطاتش با دیگران به وجود بیاید.

در این قسمت می‌خواهیم این بحث را ادامه دهیم.

حالا بیایید نگاهی دقیق‌تر بیندازیم به این که کمک کردن بیش از حد به دیگران چه مشکلاتی را به وجود می‌آورد و عیب آن چیست؟ اگر خاطرتان باشد در قسمت قبلی به صورت تیتروار به پنج مورد اشاره کردیم. بیایید این پنج مورد را دقیق‌تر بررسی کنیم:

–

کنترل کردن دیگران: ESFJها به دلیل ترجیح ساختارگرا (J)، دوست دارند تکلیف موضوعات زودتر مشخص شود و سریع‌تر در مورد موضوعات مختلف تصمیم بگیرند. آن‌ها به نظم و ساختار اهمیت زیادی می‌دهند.

علاوه بر این ESFJها دوست دارند روی محیط اطرافشان کنترل و تسلط داشته باشد، ضمن این که افرادی عمل‌گرا و واقع‌بین هم هستند. این خصوصیت تیپ ESFJ باعث می‌شود آن‌ها در روابطشان با دیگران به افرادی «کنترل‌کننده» تبدیل شوند.

به این معنی که ممکن است جایی که حتی هیچ نیازی هم به کمک آن‌ها نیست یا کسی از آن‌ها درخواست کمک و پشتیبانی نکرده است، بخواهند به دیگران کمک کنند. در واقع ممکن است ESFJها نتوانند به موقع از دیگران فاصله بگیرند و همین ممکن است باعث شود آن‌ها در نظر دیگران افرادی کنترل‌کننده جلوه کنند.

–

متوقع بودن: ESFJها در خدمت‌رسانی و بخشندگی به دیگران با صداقت عمل می‌کنند اما به طور طبیعی تمایل زیادی هم به مورد تمجید واقع شدن از جانب دیگران دارند. آن‌ها دوست دارند در گروه به عنوان عضو فداکار و مراقبت‌کننده مطرح باشند و با این ویژگی‌ها شناخته شوند.

متوقع بودن از دیگران می‌تواند پتانسیل‌های بالای این تیپ را محدود کند. در حالت‌های بسیار منفی و رشد نیافته ممکن است ESFJها نسبت به هر کمک و خدمتی که به دیگران می‌کنند توقع جبران داشته باشند.

–

حساسیت زیاد نسبت به انتقاد: مقبولیت اجتماعی برای ESFJها بسیار مسئله مهمی است. آن‌ها دوست دارند در گروه مورد پذیرش و تحسین واقع شوند. ضمن این‌که این تیپ به قوانین گروه بسیار اهمیت می‌دهد.

مثلاً اگر در گروه (خانواده، سازمان …) عضوی باشد که نتواند به خوبی در چارچوب قوانین و مقررات قرار بگیرد، معمولاً ESFJها اولین نفری هستند که نسبت به این مسئله برآشفته می‌شوند.

تمایل این تیپ به قرار گرفتن در چارچوب ممکن است آن‌ها را نسبت به انتقاداتِ دیگران حساس کند و این حساسیت نسبت به انتقاد ممکن است روی عزت نفس آنان تأثیر منفی بگذارد.

–

تائید طلبی: خوشحالی از نظر ESFJها یعنی مورد تائید بودن، ارزشمند شمرده شدن و مورد قدردانی قرار گرفتن. در صورتی که این تیپ، تحسین لازم را از اطرافیان دریافت نکند ممکن است احساس ناخوشایندی نسبت به خودش پیدا کند.

در نتیجه ممکن است مدام به دنبال کسب تائید و توجه دیگران نسبت به خودشان باشند. این مسئله هم روی ارتباطات آن‌ها تأثیر می‌گذارد و هم روی عزت نفس این تیپ.

–

نادیده‌ گرفتن نیازهای خود: مخرب‌ترین جنبهٔ کمک کردن بی‌رویه به دیگران همین قسمت است. ESFJها ممکن است در کمک کردن به دیگران تا جایی پیش بروند که نیازهای خودشان را فراموش کنند یا نادیده بگیرند.

وقتی اولویت اصلی شما رسیدگی به دیگران می‌شود و نیازهای خودتان را فراموش می‌کنید، به احتمال زیاد خیلی زود خسته می‌شوید و احساس می‌کنید بار سنگینی روی دوش شماست. احساس بی‌ارزشی، سرزنش کردن خود و پشیمانی، تبعاتِ بعدی نادیده گرفتن نیازهای خود است.

ممکن است برخی از ESFJها در چنین شرایطی خودشان را از دیگران جدا کنند و به نوعی به تنهایی و انزوا رو بیاورند.

–

نشانه‌های بخشش بیش از اندازه چیست؟

گاهی اوقات ESFJها بدون این که آگاه باشند ممکن است در یک چرخهٔ مخرب خدمت‌رسانی به دیگران قرار بگیرند. آن‌ها می‌خواهند به دیگران برسند و به آن‌ها کمک کنند تا احساس خوبی نسبت به خودشان داشته باشند اما در این راه تا جایی پیش می‌روند که از درون احساس خستگی و خالی شدن می‌کنند.

در واقع در چنین شرایطی آن‌ها در یک چرخه باطل قرار می‌گیرند. از طرفی می‌خواهند با کمک به دیگران احساس خوبی داشته باشند و از طرفی به دلیل کمک بیش از اندازه و فراموش کردن نیازهای خودشان، زیر بار سنگین مسئولیت قرار می‌گیرند و خسته و ناتوان می‌شوند.

از کجا بفهمیم داریم در بخشش و کمک به دیگران زیاده‌روی می‌کنیم؟

این سؤالی است که در قسمت آینده آن را به صورت دقیق بررسی خواهیم کرد.

چه امتیازی به این مقاله می‌دهید؟

[kkstarratings]