۸ دیدگاه

• Sajad گفت:

  05/07/1398 در 08:53

  سلام من جوانی ۳۲ ساله هستم عموما شغلم مدیریت بود چندین بار شکست اقتصادی زیاد خوردم اتفاقا دقیقاINFP کامل هستم اینو بعد از شش ماه خونه نشستن و فقط درگیر فعالیت های روزانه شدن فهمیدم و چغدر دیر چون اون ۱۲ سال قبل هم تو همین مسیر بودم فقط خود مشغولی بوده اتفاقا به خیلی ها کمک کردم در حد توان اخلاقی معرفتی و اقتصادی همیشه این احساس رو دارم که درمانگرم و ایمان قلبی هم بهش دارم ولی الان واقعا سردگمم کلا تهی شدم همون گوشه نشینه با اون همه موفقیت و تلاش .‌‌.. الان تو این نقطه ام مثل یک اهن که از هر طرف یک اهنربا داره میکشه یک طرف علاقه شدید به عرفان و طرف دیگه موسیقی وشعر احساس درونیم و از طرف دیگه میگم الان که ۳۲ سالته باید چه شغلی و انتخاب کنی که با روح ات سازگاری داشته باشه از شما در خواست کمک و مشاوره داشتم باتشکر و ممنون

  پاسخ
• sh گفت:

  14/01/1398 در 04:06

  سلام یک سوال. من یک intp ام که یک خواهر infpدارم. با هم سازگارهستیم ولی موقعیت های زیادی پیش اومده که ناخواسته بهش اسیب زدم ولی خودم نفهمیدم. مثلا یک چیزی میگه. بعد نظر من را میخواد. من هم نظرم را میدم. بعد روی این نظرم فکر میکنه. برداشت هایی توی ذهنش خودش که هیچ وقت هم به زبون نمیاره برای خودش داره و بعد سریعا ناراحت میشه و میگه درک نمیکنی…هر چقدر تلاش میکنم نمیتونم توی این موقعیت ها طوری درکش کنم یا مثل اون فکر کنم. درنهایت برای توجیه هم دیگه وارد مشاجره میشیم و همیشه هم اون به شدت ناراحت میشه….این کارکرد احساسیش غیر قابل درک ترین وجهش هست. گاهی حتی چیزی نمیگه. فقط میگه یه چیز بگم؟ میگم بفرما. بعد از کمی مکث میگه تو که شعورش را نداری و خودش به تنهایی برای خودش از طرف منهم نتیجه گیری میکنه و قضاوتم میکنه و میره. الان من دقیقا چطور باهاش رفتار کنم؟چطور میشه با احساسات درونی یکinfpارتباط برقرار کرد؟

  پاسخ
  • آرسام هورداد گفت:

    14/01/1398 در 08:34

    سلام به شما دوست گرامی و ممنونم که تجربه‌تون را نوشتید،
    معمولاً تلاش برای درک دنیای ذهنی طرف مقابل با هر تیپ شخصیتی منجر به قرار گرفتن روی یک طول موج می‌شود و همراهی را تسهیل می‌کند. در این صورت طرف مقابل احساس درک شدن و شنیده شدن می‌کند و راه برای تبادل بین دو نفر باز می‌شود. درک دنیای ذهنی طرف مقابل شامل درک افکار، احساسات و وضعیت حسی طرف مقابل است. یعنی باید در فرایند گفتگو منتظر سرنخ‌هایی برای این سه مورد باشیم. اشکال اغلب ما در گفتگو این است که می‌خواهیم چیزی به طرف مقابل اضافه کنیم و او را آگاه کنیم، یا مثلاً او را تشویق به تغییر خصوصیاتش کنیم. در حالی‌که هدف گفتگو- در روابط نزدیک و صمیمانه- تلاش برای ردیابی احساسات، افکار و وضعیت حسی طرف مقابل باید باشد. MBTI یکی از ابزارهایی است که با شناختی که با شما می‌دهد این فرایند را تسهیل می‌کند.
    موفق باشید

    پاسخ
• Alham گفت:

  06/07/1397 در 01:36

  (یک ENTP)
  باسلام و خسته نباشید.
  میخواستم بپرسم چرا تعداد تیپ های شخصیتی افراد در مکان های متفاوت ،متفاوته؟
  مثلا در کشور های غربی طبق آمارها تعداد(INTJ,INFJ,ENTJ)کم هستش و شانس دوست شدن با همچین آدم هایی هم مسلما کم است، اما چرا دوستان صمیمی ام که ۴ نفرن همچین شخصیت هایی دارن؟
  یا بیشتر با افراد (INFP) میگردم؟
  آیا ممکنه این تصادفی باشه؟
  چون طبق آمارهایی که توی سایت های معتبر زده ،پیدا کردن دوستانی با این نوع تیپ شخصیت سخته.

  پاسخ
• نگین گفت:

  17/06/1397 در 22:58

  اینکه اندیشه ها و احساساتمون درونیه فکر میکنم به خاطر کشمکشیه که درونمون داریم و اجازه نمیده به راحتی احساسات یا اندیشه مون رو بیان کنیم چون میدونیم اگه به کلمات تبدیل بشن چیزهای عجیب و غیرعادی به نظر میان و نمیشه با هرکسی حرف های عجیب و عمیق زد.و دلیل دیگه اش هم برمیگرده به شناختمون از عواطف آدم ها. من خودم موقع بیان احساساتم خیلی احتیاط میکنم که کلماتم باعث رنجش کسی نشه یا بعدا روش تاثير نذاره و در کل نمیخوام کشمکش ذهنی خودم رو به کس دیگه ای منتقل کنم.
  و یه چیز جالبی که فهمیدم و فکر میکنم درست باشه اینه که ترجیح میدم ارزش های شخصیم با کلمات بیان نشن یا حداقل به خاطر همرنگ شدن با جماعت، ساده بیان نشن. وقتی درونی هستن و پیچیده، بیشتر بهم انگیزه میدن و وقتی سعی میکنم با کلمات ساده بیانشون کنم و از مخاطبم هیچ واکنش مثبتی دريافت نمیکنم، دچار تنش درونی میشم که چرا حرمت این ارزش ها رو شکستم و اونارو از قلعه امنشون خارج کردم تا اینطور مورد بی احترامی و بی اعتنایی قرار بگیرن!

  پاسخ
• یک intj گفت:

  16/06/1397 در 01:49

  سلام جناب هورداد
  یه سوالی همیییشه ذهن منو درگیر کرده. میخوام بدونم که قانون طبیعت اینه که قوی تر ها بمونن و ضعیف تر ها کم کم حذف شن… درسته؟ حالا سوال من اینه اینکه افراد ES هفتاد هشتاد درصد جوامع رو تشکیل میدن به خاطر قوی تر بودنشونه؟ و افراد IN مثل intj ها یا infpها یا intp ها که درصد خیییلی کمی از جامعه رو تشکیل میدن ینی ضعیف ترن و کم کم دارن حذف میشن؟ پس چرا انقدر تعدادشون کمه؟ بالاخره هر چیزی باید یه دلیلی داشته باشه دیگه! مثلا نسبت زن و مرد یا تولد نوزادان دختر و پسر تقریبا ۵۰ ۵۰ است. حالا نباید توی این ۱۶ تا تیپ هم مساوات رعایت میشد؟ این که نسبت این تیپ ها ایننقدر با هم متفاوته یه کم مشکوکه! یا اون تیپ هایی که گفتم ضعیفن یا ….

  پاسخ
  • آرسام هورداد گفت:

    19/06/1397 در 20:16

    سلام به شما
    اول از همه باید بگم از این پرسش فوق‌العاده لذت بردم، آفرین به این ذهنیت تحلیلی و قوی؛ بعد از مدت‌ها یه سوال قوی پرسیده شد.
    اگر به هزاران سال قبل و زمانی که انسان‌ها غارنشین بودن و هنوز تمدنی تشکیل نشده بود برگردیم، بشر برای بقا نیاز به مهارت‌های عملی و بدنی قوی داشت، باید شکار می‌کرد، باید سلاح می‌ساخت، باید غذا می‌پخت، باید در درگیری‌ها برنده می‌شد و … پس انسان‌ها برای بقا در اون سال‌ها به آدم‌های S بسیار بیشتر از Nها نیاز داشتند. طبیعی هم هست، ما اون موقع نیاز چندانی به کسی که خلاقه، توی ذهنش هست، ارتباطات خوبی بین پدیده‌ها پیدا می‌کنه، نظریه‌پردازه، هنردوسته، روش‌های جدید و امتحان‌نشده رو ترجیح می‌ده و … نداشتیم، ما برای بقا و زنده موندن به Sها نیاز داشتیم.
    حالا یک جهش خیلی سریع و بلند داشته باشیم به آینده: زمان گذشت تا رسیدیم به عصر کشاورزی و بعد انقلاب صنعتی و حالا هم که عصر اینترنت و دنیای دیجیتال، عصر اطلاعات. الان اما بازی عوض شده و عمده صحنه‌گردان‌های این دنیای جدید (از انقلاب صنعتی به بعد) Nهای نظریه‌پرداز و تئوریک هستند.
    ما الان Nهایی را داریم (و داشتیم) که حقیقتاً درک انسان‌ها رو دگرگون کردند و ارتقا دادند و در نتیجه «گذار» و پیشرفت از یک دوره به دورهٔ جدید دیگر مدیون خلاقیت اون‌هاست.
    چه در حوزه‌های ادبی، هنری یا فلسفی که عموما NFها پرچمدارش هستند و چه در حوزه‌های تکنولوژیک و سیستمی‌تر که NTها در اون پیشتاز هستند (فقط چند نمونه: بیل گیتس، زاکربرگ و الان ماسک)
    همین حد از تأثیرگذاری نقش مهم Nها (و اختصاصا INها) را نشان می‌ده.
    و نکته بسیار مهم اینکه اگر Nها در «تعداد» کم‌تر هستند، معنیش کم بودن تأثیرگذاری اون‌ها نیست، این کم بودن در تعداد ریشه در تلاش انسان‌ها برای بقا در ده‌ها هزار سال قبل داره.
    و البته نکته مهم دیگر موضوعی هست که در پرسشتون بعنوان پیش‌فرض مطرح کردید؛‌ ببینید طبیعت با بقای «سازگارترین» گونه موافق است نه لزوماً قوی‌ترین گونه (که البته این «سازگاری»، هزاران سال قبل اتفاقاً معنی قوی بودن هم می‌داده اما الان می‌تونه معانی متفاوتی داشته باشه)
    موفق باشید
    آرسام هورداد

    پاسخ
• نير صفارو گفت:

  14/06/1397 در 22:35

  بسيار عالي و مفصل توضيح داديد ودر مورد من كه Infp هستم كاملا صدق ميكند ، من خودم پزشك متخصص داخلي ام و چقدر حسرت ميخورم كه جرا نرفتم روانپزشكي بخونم. ، يه نكته ديگه ام اشاره كنم كه كافيه من كمي با يك نفر حتي غريبه صحبت كنم و اون اونقدر كنار من راحته كه درد ل ميكنه و كاملا بهم اعتماد ميكنه ، تو مطب هم اونقدر به مريض ها م توضيح ميدم كه منشي گوشزد ميكنه كه بقيه منتظرن ، خيلي ميخوام به بيمارانم كمك كنم و خيلي براشون وقت ميزارم كه حتي نفع مالي نداره و فكر ميكنم من مطب داري نميتونم بكنم، ببخشيد طولاني شد،

  پاسخ