هشت ذهنیت کارآمد برای غلبه بر تعلل
ندیدن واقعیت، باعث از بین رفتن آن نمی‌شود. اما با این حال خیلی وقت‌ها، خیلی از ما انتظار داریم که مسائل خودبه‌خود و بدون نیاز به پیگیری ما حل‌و‌فصل شوند و همه‌چیز در هماهنگ‌ترین حالت ممکن سر جای خودش قرار بگیرد!
چه شگفت‌انگیزیم ما!
من می‌خواهم از نظریه‌ای متهورانه پرده‌برداری کنم و بگویم: ما در هر لحظه از زندگی‌مان می‌دانیم باید چه کار بکنیم. می‌دانیم کار درست چیست، اما با این وجود ترجیح می‌دهیم تعلل کنیم و دست روی دست بگذاریم.
چرا تعلل می‌کنیم؟ این شاید دلایل مختلفی داشته باشد. من فکر می‌کنم اصلی‌ترین دلیل‌های تعلل کردن‌های ما این‌ها هستند: (این لیست را می‌شود تا بی‌نهایت ادامه داد)
چرا تعلل می‌کنیم؟
- انتهای مسیر برایمان مبهم است
- می‌ترسیم با متعهد شدن به یک مسیر، موقعیت بهتری را از دست بدهیم
- منتظر گارانتی هستیم، چیزی که به ما بگوید حتماً موفق می‌شویم
- همیشه در غفلت و بی‌خبری زندگی کردن ساده‌تر از زیستن با آگاهی است (آگاهی درد دارد)
- منتظریم کسی یا چیزی از بیرون ما را به جلو هل دهد (خودانگیخته عمل نمی‌کنیم)
- فکر می‌کنیم معجزه‌ای خواهد آمد و بدون نیاز به تلاشِ ما، ما را به خواسته‌مان می‌رساند (مثل برنده شدن در بخت‌آزمایی!)
- خودمان را با وعده‌های واهی فریب می‌دهیم: «منتظرم تا پازل ذهنی‌ام تکمیل شود بعد اقدام کنم!»
- روحیه پیش‌قدم شدن نداریم (proactive نیستیم!)
دلیل تعلل شما کدام است؟ شاید موارد بیشتری از لیست من به ذهن شما برسد، اما این‌ها مهم‌ترین دلایلی است که من بر اساس تجربه به آن‌ها رسیده‌ام و بگذارید راحت بگویم: خودم هم در مقاطع مختلف زندگی‌ام به آن‌ها مبتلا بوده‌ام.
چه کاری می‌توانیم بکنیم؟
۱. پیدا کردن دلیل اصلی
دلیل اصلی تعلل خودتان را حداقل از بین موارد موجود در لیست بالا پیدا کنید.
۲. رصد کردن الگوهای تکرار شونده
ببینید آیا این الگو در زندگی‌تان تکرار شده است؟
۳. خودارزیابی
هر بار دچار تعلل می‌شوید به خودتان چه می‌گوید؟ فکر و احساس‌تان چیست؟ چه اقدامی می‌کنید؟
۴. باورهای جایگزین
این هشت مورد مخرب‌اند؛ برای این‌که تأثیر آن‌ها را کم کنید و به حداقل برسانید باید ذهنیت کارآمدتری (more effective mindset) را روی ذهن‌تان سوار کنید. ذهنیت کارآمد چیست؟
هشت ذهنیت کارآمد برای غلبه بر تعلل:
۱. انتهای مسیر هیچ‌وقت برای ما شفاف نمی‌شود، ما باید این را بپذیریم و در هر حال قدم اول را برداریم.
۲. موقعیت بهتر با دست‌روی‌دست گذاشتن سراغ ما نمی‌آید، موقعیت بهتر را ما باید در میدان عمل و در حین اقدام و اجرا «ایجاد کنیم»، موقعیت بهتری به شکل پیش‌فرض وجود ندارد؛ موقعیت‌های بهتر را باید ساخت و به وجود آورد
۳. در طول زندگی، هیچ‌وقت، هیچ‌کس قرار نیست به ما گارانتی برای موفق شدن بدهد؛ وظیفه دیگران نیست به من گارانتی بدهند. من اقدام می‌کنم و جلو می‌روم، می‌پذیرم که امکان موفق نشدن هم هست، اما لزومی ندارد بعد از شکست از هم بپاشم.
۴. غفلت و بی‌خبری از من آدم بهتری نمی‌سازد، آگاهی است که به من رشد می‌دهد.
۵. منتظر کسی نباش که تو را به جلو هل دهد، خودت قدم اول را بردار.
۶. منتظر هیچ معجزه‌ای نباش، دنیا برای کسی پارتی‌بازی نمی‌کند: خودتی و انتخابت
۷. پازل ذهنی ما هیچ‌وقت تکمیل نمی‌شود. اما اقدام کردن به آن شفافیت و وضوح می‌دهد. تحلیلی که بر مبنای اقدام باشد موثق‌تر است.
۸. تا تو برای زندگی‌ات پیش‌قدم نشوی، کسی تو را به جلو هل نمی‌دهد (روحیه proactive بودن را تقویت کن)
آرسام هورداد
۱ دیدگاه
ایول عالی بوداین مقاله.